Προβληματισμός 1 (για τη ζωή)

Καλησπέρα σας  :)

Η ανάρτηση μου αυτή αναφέρεται σε κάποιον προβληματισμό μου για τη ζωή. Σας αφήνω..κ θα καταλάβετε διαβάζοντας παρακάτω περί τίνος πρόκειται ;) :

   Μερικές φορές χάνεις ανθρώπους όχι επειδή το θες, αλλά επειδή έτσι είναι προγραμματισμένο να συμβεί. Γιατί όμως? Ούτε καν το δικαίωμα επιλογής δεν μας δίνεται κ όταν μας δίνεται, εμείς για ευνόητους λόγους επιλέγουμε διαφορετική κατεύθυνση απ'αυτούς, με αποτέλεσμα να χάνουμε ανθρώπους σημαντικούς για εμάς, ανθρώπους που έχουν ζήσει μαζί μας ατέλειωτες στιγμές ευτυχίας, αλλά παράλληλα κ πικρίας μόνο κ μόνο επειδή δεν γίνεται αλλιώς. Γιατί να το περνάμε αυτό όμως? Ποιο το νόημα, ποιος ο σκοπός αυτής της επιλογής που μας αναγκάζει να χάνουμε σημαντικούς ανθρώπους στη ζωή μας?
   Πραγματικά δεν μπορώ να το καταλάβω αυτό. Νιώθω τόσο απαίσια που αναγκάζομαι να επιλέξω κάτι που σε αυτό δεν θα υπάρχει ο σημαντικότερος άνθρωπος της ζωής μου.΄
   Γενικά όμως, γιατί πρέπει όλα να συμβαίνουν για κάποιο λόγο? Γιατί όλα να μην είναι τυχαία σ'αυτή τη ζωή? Γιατί? Ο κόσμος είναι καλύτερος έτσι? ..Δεν το νομίζω.. τότε? Ποιος ο σκοπός αυτής της ''δοκιμασίας''? ..
   Αν μπορούσα να επιλέξω τον τρόπο με τον οποίο θα ζήσω την υπόλοιπη ζωή μου, αυτός θα ήταν η τύχη. Κ ξέρετε γιατί? Δεν υπάρχει γιατί. Απλά αυτό θέλω. Δεν θέλω να ζω κ να ξέρω πως ότι συμβαίνει, συμβαίνει για κάποιο λόγο.. πως είναι προγραμματισμένο να συμβεί έτσι...
   Συμπερασματικά, δεν ανέχομαι το γεγονός να χάνουμε ανθρώπους από τη ζωή μας μόνο κ μόνο επειδή πρέπει.. ας τους χάνουμε από δικό μας φταίξιμο..από τσακωμό ή από οτιδήποτε άλλο, αλλά όχι χωρίς κάποιο λόγο, όχι χωρίς να υπάρχει κάτι έστω κ μικρό που να μας κάνει να χάσουμε αυτό το άτομο επειδή το θέλουμε..
  
Τι πιστεύετε εσείς?.. Ακούω γνώμες κ περιμένω σχόλια :)

*Ευχαριστώ όσους τη διάβασαν.. Ευχαριστώ για το χρόνο σας!